Fieberbrunn - 05/07/18
Donderdag, 5 juli: naar Bamberg
09.00 uur: vertrek naar Bamberg
Welcome Hotel Residenzschloss
Untere Sandstraße 32
96050 Bamberg
Een laatste keer zonder te ontbijten voor de komende 11 dagen. Toch maar gauw een krakotje in mijn mond gestoken omdat niet te snel zonder brandstof te vallen. Kathleen haalt in de GB nog wat profiand uit en weg zijn wij.
Het is gewoon druk op de snelweg richting zuiden in Duitsland. Ik schat dat er een 15-tal keer werken zijn: op zijn Duits met de nodige smalle (2 meter) rijstroken; dat is erg weinig als er langs je een 10-tonner rijdt.
We komen veilig en wel aan in Bamberg rond 15 uur. Het hotel ligt in het oude stadsgedeelte dicht bij de Dom. Het is een prachtig groot hotel dat veel weg heeft van een kasteel. We laten het ons welgevallen en gaan een eerste keer op stap in Bamberg op zoek naar eten. We vinden een restaurantje in het centrum en eten lekker.
Nadien wandelen we terug naar het hotel en vallen al snel in slaap.
Welcome Hotel Residenzschloss
Untere Sandstraße 32
96050 Bamberg
Een laatste keer zonder te ontbijten voor de komende 11 dagen. Toch maar gauw een krakotje in mijn mond gestoken omdat niet te snel zonder brandstof te vallen. Kathleen haalt in de GB nog wat profiand uit en weg zijn wij.
Het is gewoon druk op de snelweg richting zuiden in Duitsland. Ik schat dat er een 15-tal keer werken zijn: op zijn Duits met de nodige smalle (2 meter) rijstroken; dat is erg weinig als er langs je een 10-tonner rijdt.
We komen veilig en wel aan in Bamberg rond 15 uur. Het hotel ligt in het oude stadsgedeelte dicht bij de Dom. Het is een prachtig groot hotel dat veel weg heeft van een kasteel. We laten het ons welgevallen en gaan een eerste keer op stap in Bamberg op zoek naar eten. We vinden een restaurantje in het centrum en eten lekker.
Nadien wandelen we terug naar het hotel en vallen al snel in slaap.
Vrijdag, 6 juli: in Bamberg
08.30 uur: ontbijt
Na het rijkelijk ontbijt gaan we Bamberg bezoeken met de gids van Beieren (= het boek). Hierin staan de verschillende bezienswaardigheden en Bamberg is heel mooi: achter elke hoek is er een kerk of een plein of een oud gebouw. Een stukje wordt zelfs Venedig genoemd, naar Venetië. We zien hier ook een gondel passeren.
Tegen 16 uur zijn we terug op de kamer om de eerste kwartfinale te zien. Natuurlijk was dit maar het voorspel voor de echte match van onze Rode Duivels tegen Brazilië. We kijken op een groot scherm in de bar van ons hotel. Eerst zijn we heel alleen maar op einde zijn er toch een 10-tal (Duitsers) die ook terecht vinden dat WE terecht gewonnen hebben.
Na de match moeten we nog wat stoom afblazen en wandelen daarom nog even de stad in. Bamberg mag ons zeker nog eens verwachten want 1 volledige dag is eigenlijk te weinig om alles gezien te hebben. Kathleen wil dan nog eens in alle kerken binnen om een kaarsje te branden ... Gelukkig werken ze hier boven mee en doen ze niet alle kerken open.
Tegen dat het donker is gaan we terug naar onze kamer en vallen al snel in een duivelse slaap.
Na het rijkelijk ontbijt gaan we Bamberg bezoeken met de gids van Beieren (= het boek). Hierin staan de verschillende bezienswaardigheden en Bamberg is heel mooi: achter elke hoek is er een kerk of een plein of een oud gebouw. Een stukje wordt zelfs Venedig genoemd, naar Venetië. We zien hier ook een gondel passeren.
Tegen 16 uur zijn we terug op de kamer om de eerste kwartfinale te zien. Natuurlijk was dit maar het voorspel voor de echte match van onze Rode Duivels tegen Brazilië. We kijken op een groot scherm in de bar van ons hotel. Eerst zijn we heel alleen maar op einde zijn er toch een 10-tal (Duitsers) die ook terecht vinden dat WE terecht gewonnen hebben.
Na de match moeten we nog wat stoom afblazen en wandelen daarom nog even de stad in. Bamberg mag ons zeker nog eens verwachten want 1 volledige dag is eigenlijk te weinig om alles gezien te hebben. Kathleen wil dan nog eens in alle kerken binnen om een kaarsje te branden ... Gelukkig werken ze hier boven mee en doen ze niet alle kerken open.
Tegen dat het donker is gaan we terug naar onze kamer en vallen al snel in een duivelse slaap.
Zaterdag, 7 juli: naar Fieberbrunn
08.30 uur: ontbijt
Tegen 10 uur zijn we weg en volgens de planning zou de rit een kleine 4 uur duren maar onderweg is er vaak oponthoud en het aantal werken lijkt te vermeerderen. Ook staan we ergens tussen Munchen en de grens een half uurtje stil maar gelukkig is het nog geen 350 km en tegen 15 uur bereiken we Fieberbrunn. Ons hotel is van ver te zien en ligt een kilometer buiten het centrum. Het is een groot hotel met 177 kamers. Je kan in de zomer enkel all-in boeken. Dat is de eerste keer voor ons. Je denkt immers 's middags ben je niet in het hotel waarom zou je dan betalen om iets dat je niet gebruikt? |
|
Nochtans heeft het ook zijn voordelen: je kan de hele dag aan de bar iets drinken: fris, koffie, wijn, bier, ... Ook bij het avondeten is onze drank inbegrepen: Kathleen kiest steevast voor een karafje wijn: de eerste avond is dat rood.
Het avondeten is in buffetvorm: eerst een salaatje, nadien is er soep (keuze uit 2 soorten), vervolgens het hoofdgerecht met 3 keuzes waarvan 1 met vis. Nadien mag je nog een nagerechtje kiezen. Je mag zo vaak gaan bijhalen als je wil. Als je liever 2 keer een salaatje wil ipv een soep dan kan dat natuurlijk ook, of omgekeerd ...
Na het eten wandelen we nog naar de Lachsee een kilometer verderop. Nadien wandelen we terug via het dorp om dan omhoog naar ons hotel te komen.
Ook nu vallen we weer snel in slaap.
Het avondeten is in buffetvorm: eerst een salaatje, nadien is er soep (keuze uit 2 soorten), vervolgens het hoofdgerecht met 3 keuzes waarvan 1 met vis. Nadien mag je nog een nagerechtje kiezen. Je mag zo vaak gaan bijhalen als je wil. Als je liever 2 keer een salaatje wil ipv een soep dan kan dat natuurlijk ook, of omgekeerd ...
Na het eten wandelen we nog naar de Lachsee een kilometer verderop. Nadien wandelen we terug via het dorp om dan omhoog naar ons hotel te komen.
Ook nu vallen we weer snel in slaap.
Zondag, 8 juli
De eerste volledige dag in Fieberbrunn gebruiken we om ons wat wegwijs te maken in alle mogelijkheden die het dorpje biedt.
Eerst gaan we naar het onthaal van het hotel en vragen info over onze E-bikes. Deze staan mooi opgesteld in de kelder van het hotel (ik schat dat er 50 zijn) met een nummer. Je krijgt een slotje mee en je batterij (met lader) voor je fiets. We besluiten om onmiddellijk een tochtje te wagen. We rijden met de fiets binnendoor een 20 km en zijn heeeeeeeeeeel blij de turbo af en toe op te kunnen zetten. Een keer moest ik zelfs de voeten op de grond zetten want mijn fietsmotor was niet sterk genoeg om mij naar boven te begeleiden op de steile klim of .... |
Tegen de middag waren we terug op de kamer en gingen eens kijken naar het "middageten". Het was een slaatje of een pasta met hesp. Simpel maar we hebben toch niet gegeten want als je zo uitgebreid ontbijt is het niet mogelijk om dan al weer aan tafel te gaan.
Tegen 12.30 uur vertrokken we te voet naar het stadje om dit te verkennen. We wandelden ook langs de info bij de liften en bestelden ons 2 liftpasjes voor 5 dagen, te beginnen met dinsdag.
In het stadje begon het wat donkerder te worden en ... te regenen. Zo fel zelfs dat we een half uurtje moesten schuilen aan een soort GB. Nadien stapten we verder maar vooraleer we aan het hotel waren, was het al opnieuw aan het regenen. Maar geen nood want ... het was koers op TV. Kathleen nam een boek ter hand en ik keek naar de koers tot ... we in slaap vielen.
Tegen 18 uur maakten we ons klaar om te gaan eten.
De formule kenden we intussen. Het was weer erg uitgebreid en gevarieerd wat we voorgeschoteld kregen. Dat zal wel lukken tot vrijdag. Kathleen koos vandaag voor een karafje rosé.
Na het avondeten wandelden we nog heel kort een half uurtje in de buurt van het hotel om dan een Netflixke te doen. Anihalition. De lange film (2 uur bijna) zorgde ervoor dat we nadien alweer konden gaan slapen. Onze eerste dag in Fieberbrunn zat erop.
Tegen 12.30 uur vertrokken we te voet naar het stadje om dit te verkennen. We wandelden ook langs de info bij de liften en bestelden ons 2 liftpasjes voor 5 dagen, te beginnen met dinsdag.
In het stadje begon het wat donkerder te worden en ... te regenen. Zo fel zelfs dat we een half uurtje moesten schuilen aan een soort GB. Nadien stapten we verder maar vooraleer we aan het hotel waren, was het al opnieuw aan het regenen. Maar geen nood want ... het was koers op TV. Kathleen nam een boek ter hand en ik keek naar de koers tot ... we in slaap vielen.
Tegen 18 uur maakten we ons klaar om te gaan eten.
De formule kenden we intussen. Het was weer erg uitgebreid en gevarieerd wat we voorgeschoteld kregen. Dat zal wel lukken tot vrijdag. Kathleen koos vandaag voor een karafje rosé.
Na het avondeten wandelden we nog heel kort een half uurtje in de buurt van het hotel om dan een Netflixke te doen. Anihalition. De lange film (2 uur bijna) zorgde ervoor dat we nadien alweer konden gaan slapen. Onze eerste dag in Fieberbrunn zat erop.
Maandag, 9 juli
Al wat langer geslapen vandaag: tegen 9 uur naar het ontbijt en je kon merken dat er al heel wat tafels leeg waren. Gelukkig werd het eten goed bijgevuld en konden we naar hartelust eten. Noem iets en het was er ...
Vandaag was onze eerst dag dat we de liftpasjes gingen gebruiken. We planden eerst een wandeling ronde de Pillersee(10 km) om nadien met de lift naar boven te gaan in Sint-Jacob in Haus. Daar boven was een bloemenleerpad. Heel leuk: je kwam op een 2 km lange wandeling overal bordjes met uitleg en een foto van bloemen tegen. Na de wandeling kwamen we terug naar het hotel waar we nog met "onze liften" naar boven gingen. Dit was tot op 1645 meter. Daar was een prachtig uitzicht. Nadien gingen we terug naar het hotel om eerst nog een glaasje te drinken in de bar er vervolgens ons op te frissen en klaar te maken voor het avondeten. |
Dinsdag, 10 juli
Voor vandaag is de weerman Belgisch: van alles wat: zon, wolken, gewitter, ...
We gaan vandaag met de auto naar Söll. Dat is 33 km verderop. Daar is een skilift die ons brengt naar 1850 meter hoogte; in twee stappen weliswaar. Het weer is voorlopig zonnig.
Tegen 11 uur stijgen we naar de top en wandelen daar wat rond. Vervolgens gaan we terug naar beneden en met een andere lift naar 1500 meter hoogte. Daar wandelen terug naar het Mittelstation van 1150 meter. De weergoden zijn ons echter niet zo goed gezind. Na een mooi meertje moeten we nog 2,5 km stappen en het wordt donkerder en donkerder. Wat niet kon uitblijven gebeurde: een onweer met niet zo veel lawaai maar wel met veel en harde regen. Na een 5-tal minuutjes stopt een bergwerkman die ons wil meenemen naar het Mittelstation. We moeten niet lang nadenken en stappen in zijn "busje". Daar zaten ook al 2 Engelsen in. Het weer blijft de rest van de dag wisselvallig en bij het terugrijden stoppen we nog even in een winkelcentrum. Daar doet Kathleen nog enkele inkopen. We zoeken ook nog een Belgisch vlagje maar tevergeefs. Ze zullen het zonder onze attributen moeten stellen. Vanavond is het zo ver: Frankrijk - Belgie om 20 uur, een halve finale op het WK. Toch straf wat onze Rode Duivels gerealiseerd hebben. Akkoord, er was af en toe wat geluk bij maar toch chapeau.
Bij mijn volgend verslagje zijn ze finalist of spelen ze voor de 3/4 plaats op zaterdag, spannend ...
Eerst nog lekker eten en dan naar het voetbal kijken; we gaan misschien wel in de grote bar op een groot scherm kijken.
Uiteindelijk besluiten we om toch maar op de kamer te kijken. Eerst via vrtnu op de pc aangesloten op ons groot TV-scherm maar dat hapert wat. Dan kijk ik op ZDF met Vlaams commentaar van de pc maar ook daar loopt de timing niet gelijk. Dus maar via het Duitse commentaar kijken. Jammer genoeg hebben de RD het net niet gehaald. Het zou zo mooi geweest zijn. Maar het is niet anders.
Na de wedstrijd keken we nog 2 aflevering op Netflix van Le Forêt: een spannende moordserie. Ze vergaten we snel het verlies van de Belgen.
We gaan vandaag met de auto naar Söll. Dat is 33 km verderop. Daar is een skilift die ons brengt naar 1850 meter hoogte; in twee stappen weliswaar. Het weer is voorlopig zonnig.
Tegen 11 uur stijgen we naar de top en wandelen daar wat rond. Vervolgens gaan we terug naar beneden en met een andere lift naar 1500 meter hoogte. Daar wandelen terug naar het Mittelstation van 1150 meter. De weergoden zijn ons echter niet zo goed gezind. Na een mooi meertje moeten we nog 2,5 km stappen en het wordt donkerder en donkerder. Wat niet kon uitblijven gebeurde: een onweer met niet zo veel lawaai maar wel met veel en harde regen. Na een 5-tal minuutjes stopt een bergwerkman die ons wil meenemen naar het Mittelstation. We moeten niet lang nadenken en stappen in zijn "busje". Daar zaten ook al 2 Engelsen in. Het weer blijft de rest van de dag wisselvallig en bij het terugrijden stoppen we nog even in een winkelcentrum. Daar doet Kathleen nog enkele inkopen. We zoeken ook nog een Belgisch vlagje maar tevergeefs. Ze zullen het zonder onze attributen moeten stellen. Vanavond is het zo ver: Frankrijk - Belgie om 20 uur, een halve finale op het WK. Toch straf wat onze Rode Duivels gerealiseerd hebben. Akkoord, er was af en toe wat geluk bij maar toch chapeau.
Bij mijn volgend verslagje zijn ze finalist of spelen ze voor de 3/4 plaats op zaterdag, spannend ...
Eerst nog lekker eten en dan naar het voetbal kijken; we gaan misschien wel in de grote bar op een groot scherm kijken.
Uiteindelijk besluiten we om toch maar op de kamer te kijken. Eerst via vrtnu op de pc aangesloten op ons groot TV-scherm maar dat hapert wat. Dan kijk ik op ZDF met Vlaams commentaar van de pc maar ook daar loopt de timing niet gelijk. Dus maar via het Duitse commentaar kijken. Jammer genoeg hebben de RD het net niet gehaald. Het zou zo mooi geweest zijn. Maar het is niet anders.
Na de wedstrijd keken we nog 2 aflevering op Netflix van Le Forêt: een spannende moordserie. Ze vergaten we snel het verlies van de Belgen.
Woensdag, 11 juli
eWoensdag kondigde zich als een regendag aan. We gingen dan met de auto naar Kitzbuhel (25 km). Maar natuurlijk waren we niet alleen die zo dachten. Onderweg was het erg druk en het duurde net geen uur vooraleer we er aankwamen. De regen was intussen gestopt en we wandelden eerst even rond in het stadje. Het heeft 2 mooie kerken = 2 kaarsjes branden. De Altstad is de moeite waard om te bekijken. Mijn jasje was intussen nog nergens te voorschijn gekomen en voor alle zekerheid kocroghten we een poncho voor de 11 km wandeling die geprogrammeerd stond in de buurt van Kitzbuhel. De wandeling was voortdurend naar boven en weer naar beneden om uiteindelijk via een mooi meer terug in de stad aan de autoparking te belanden. Het was helemaal niet meer regenachtig en de voorspellingen voor de komende dagen waren ook zeer postief.
Rond 16 uur bevolkten we de bar in ons hotel voor ons 4-uurtje en een cola light / bitterlemon. Nadien opfrissen en klaarmaken voor het galadiner.
We kleden ons wat chiquer (lees = Jos deed een lange broek aan) en gingen naar beneden voor het 5-gangenmenu. Aan de ingang kregen we een aperitief met uitleg maar die ken ik niet meer. Het eindigde met "Smakelijk eten". Aan tafel mochten we weer zelf aanschuiven voor het slaatje en de soep. De andere gerechten werden vandaag uitzonderlijk aan tafel opgediend. Het duurde bijna 2 uur en samen met de buren (links een Belgisch gezin en rechts een Duitser met echtgenoot) hebben we kunnen genieten van de gala-avond.
Rond 8 uur wandelden we nog een uurtje in de bossen achter het hotel. Plots kwamen we een .... paard tegen. Iets verder een vrouw die uitlegde dat er nog een 8-tal paarden waren ontsnapt. Verder op de wandeling kwamen we alleen nog de paardenboer met het door ons geziene paard tegen. Rond 9 uur waren we terug in het hotel. Kathleen las nog een beetje en ik genoot van de 2de helft van Engeland-Kroatie en hun verlengingen. Gelukkig mocht Kroatie zich de 2de finalist noemen.
Na het voetbal keken we nog 1 aflevering van La Forêt. Toen vielen de oogjes dicht.
Rond 16 uur bevolkten we de bar in ons hotel voor ons 4-uurtje en een cola light / bitterlemon. Nadien opfrissen en klaarmaken voor het galadiner.
We kleden ons wat chiquer (lees = Jos deed een lange broek aan) en gingen naar beneden voor het 5-gangenmenu. Aan de ingang kregen we een aperitief met uitleg maar die ken ik niet meer. Het eindigde met "Smakelijk eten". Aan tafel mochten we weer zelf aanschuiven voor het slaatje en de soep. De andere gerechten werden vandaag uitzonderlijk aan tafel opgediend. Het duurde bijna 2 uur en samen met de buren (links een Belgisch gezin en rechts een Duitser met echtgenoot) hebben we kunnen genieten van de gala-avond.
Rond 8 uur wandelden we nog een uurtje in de bossen achter het hotel. Plots kwamen we een .... paard tegen. Iets verder een vrouw die uitlegde dat er nog een 8-tal paarden waren ontsnapt. Verder op de wandeling kwamen we alleen nog de paardenboer met het door ons geziene paard tegen. Rond 9 uur waren we terug in het hotel. Kathleen las nog een beetje en ik genoot van de 2de helft van Engeland-Kroatie en hun verlengingen. Gelukkig mocht Kroatie zich de 2de finalist noemen.
Na het voetbal keken we nog 1 aflevering van La Forêt. Toen vielen de oogjes dicht.
Donderdag, 12 juli
Donderdag was het weer prachtig weer. We ontbaten vroeg en stapten reeds om 10 uur naar de liftjes. Vandaag gingen we van het bovenste liftstation naar het middelste. Je zou denken dat is dus bergaf. In totaal wel maar we moesten toch ook 500 meter klimmen onderweg om bij een prachtig meer te komen. Nadien ging het nog bergop / bergaf om uiteindelijk sterk te dalen naar het Mittelstation. Daar besloten we om nog eens naar boven te gaan en even te zonnebaden. De koeien waren zelfs aanwezig om ons te bekijken! Nadien gingen we terug naar beneden en naar ons hotel om daar te 4-uren: vandaag een ijsje met koek en een cola light / bitterlemon.
We kregen ook het bericht dat Marieke (met Sophie) naar huis mocht omdat al haar waardes ok waren. Fijn, dat ze er maar enkele dagen van genieten; ook Doekie en Laure natuurlijk. Na het opfrissen was het weer tijd voor het avondeten. Om 18.30 gingen we naar beneden om te eten. Tegen 20 uur maakten we nog een (kleine) wandeling naar de camping. Het bleek best een grote camping met een binnenzwembad dat naar buiten doorliep. |
Er was een tunneverbinding naar de skipistes om (in de winter) snel in je caravan of mobilhome te zijn. Ik veronderstel dat er dan niemand in een tentje zit.
Tegen 21 uur ging Kathleen nog 2 cocktails haren aan de bar en dan maakten we ons klaar voor de laatste aflevering van Le Forêt. Dan was het weer tijd om te gaan slapen.
Tegen 21 uur ging Kathleen nog 2 cocktails haren aan de bar en dan maakten we ons klaar voor de laatste aflevering van Le Forêt. Dan was het weer tijd om te gaan slapen.
Vrijdag, 13 juli
Alweer de laatste volledige dag in Fieberbrunn. Vandaag moet er nog stevig gewandeld worden. We rijden met de auto naar Waidrin en maken daar een wandeling van 8 km in het dorp (300 hoogtemeters). Nadien gaan we een laatste keer met de lift omhoog in Waidrin om daar boven een rondwandeling van 4 km te maken , ook weer met de nodige hoogtemeters.
Tegen de late namiddag komen we terug naar ons hotel om een laatste keer te genieten van de all-in-formule.
's Avonds keken we nog naar een film om dan een laatste nachtje aan te vatten in Oostenrijk. Het was weer heerlijk; Oostenrijk blijft een prachtig land als je een beetje geluk hebt met het weer. Neen, je mag geen 30 graden verwachten maar om te wandelen met 20-25 graden is toch prachtig. Dag, Oostenrijk, tot een volgende keer.
Tegen de late namiddag komen we terug naar ons hotel om een laatste keer te genieten van de all-in-formule.
's Avonds keken we nog naar een film om dan een laatste nachtje aan te vatten in Oostenrijk. Het was weer heerlijk; Oostenrijk blijft een prachtig land als je een beetje geluk hebt met het weer. Neen, je mag geen 30 graden verwachten maar om te wandelen met 20-25 graden is toch prachtig. Dag, Oostenrijk, tot een volgende keer.
Zaterdag, 14 juli
Een reisdag: na het ontbijt gaan we uitchecken en trekken we verder naar de Bodensee (Friedrichshafen). Afhankelijk van hoe vlot het gaat gaan we onderweg ook nog even pauzeren in Bregenz of LIndau (beide ook aan de Bodensee).
We moeten vandaag 325 km afleggen, dwars door Oostenrijk en dus ook door de langste tunnel van het land: de Arlbergtunnel (10 km en via internet betaald - € 10 - waardoor we niet moeten aanschuiven maar rechtstreeks via de Maut-rijstrook via nummerplaatherkenning doorrijden. We werden onderweg (net voor de Arlberg-tunnel gecontroleerd) omdat we geen vignet opgeplakt hadden maar mijn perfecte Duits: "Digitales Vignet gekauft" heeft geholpen om ons onmiddellijk door te laten ...
Tegen 14 uur zouden we de Bodensee moeten kunnen zien om dan wat later in Friedrichshaven aan te komen. Ons hotel ligt in een voetgangerszone en we kregen een adres waar we de sleutel moeten oppikken: gek, maar we zullen wel zien hoe het allemaal verloopt.
Tegen 14.30 uur parkeerden we de auto in een ondergrondse garage vrij dicht bij ons hotel. In het café, waar je ook kon eten, hielp ons een man. Hij begeleidde ons naar het hotel maar dat bleek een flatgebouw te zijn met heeeeel mooie kamers. Onze kamer gaf uit op "de dijk". Hij gaf ons ook de raad om onze auto in een andere ondergrondse garage te zetten; die was goedkoper omdat het hotel met hen samenwerkte.
Vervolgens haalden we onze bagage en zetten alles in de hotelkamer. Tot dan ging alles goed ....
Nadien verplaatsten we onze auto naar de afgesproken ondergrondse garage maar deze bleek vol te staan: 6 verdiepingen met auto's .... in Friedrichshafen was dit weekend het jaarlijkse Hasenfest; dit jaar voor de 70ste keer. We zochten dan een andere ondergrondse garage en zetten onze auto daar. Terug in het hotel ... konden we niet meer binnen met onze sleutel. In het cafe hadden we alles uitgelegd en de man kwam mee maar kon ook niet binnen. Het was een systeem met een "koker"sleutel die je tegen het slot moest houden en dat werd dan groen ... maar niet bij ons. Hij stelde voor dat we op zijn kosten een drankje nuttigden in het café zodat hij de tijd kreeg om het op te lossen. Na ons drankje bleek alles in orde en konden we weer binnen in het hotel.
's Avonds kuierden we rond op de Bodenseedijk en besloten om nog eens naar de auto te gaan. Op het parkeerticket stond Essenstrasse 11 en daar was inderdaad een ondergrondse garage maar ... niet die waar onze auto stond. Niet moet je weten dat Friedrichshafen niet Brussel is maar ook niet Bilzen en we zochten toch nog wel een half uur om uiteindelijk aan een infomadam te vragen om ons te helpen. Zij kon ons leiden naar een garage in de buurt waar de auto inderdaad stond. Eind goed al goed!
We keken naar de wedstrijd voor de 3de plaats en gingen nadien nog even de stand in om wat te eten. Er was bijna geen plaats want heel de buurt was voor de Festen naar hier gekomen. Uiteindelijk vonden we toch een plekje en aten op een buitenterras.
Nadien was er een groots opgevat vuurwerk en om 23 uur was het tijd om te gaan slapen. De venster kon wel open maar er werd nog lang nagefeest op de dijk.
We moeten vandaag 325 km afleggen, dwars door Oostenrijk en dus ook door de langste tunnel van het land: de Arlbergtunnel (10 km en via internet betaald - € 10 - waardoor we niet moeten aanschuiven maar rechtstreeks via de Maut-rijstrook via nummerplaatherkenning doorrijden. We werden onderweg (net voor de Arlberg-tunnel gecontroleerd) omdat we geen vignet opgeplakt hadden maar mijn perfecte Duits: "Digitales Vignet gekauft" heeft geholpen om ons onmiddellijk door te laten ...
Tegen 14 uur zouden we de Bodensee moeten kunnen zien om dan wat later in Friedrichshaven aan te komen. Ons hotel ligt in een voetgangerszone en we kregen een adres waar we de sleutel moeten oppikken: gek, maar we zullen wel zien hoe het allemaal verloopt.
Tegen 14.30 uur parkeerden we de auto in een ondergrondse garage vrij dicht bij ons hotel. In het café, waar je ook kon eten, hielp ons een man. Hij begeleidde ons naar het hotel maar dat bleek een flatgebouw te zijn met heeeeel mooie kamers. Onze kamer gaf uit op "de dijk". Hij gaf ons ook de raad om onze auto in een andere ondergrondse garage te zetten; die was goedkoper omdat het hotel met hen samenwerkte.
Vervolgens haalden we onze bagage en zetten alles in de hotelkamer. Tot dan ging alles goed ....
Nadien verplaatsten we onze auto naar de afgesproken ondergrondse garage maar deze bleek vol te staan: 6 verdiepingen met auto's .... in Friedrichshafen was dit weekend het jaarlijkse Hasenfest; dit jaar voor de 70ste keer. We zochten dan een andere ondergrondse garage en zetten onze auto daar. Terug in het hotel ... konden we niet meer binnen met onze sleutel. In het cafe hadden we alles uitgelegd en de man kwam mee maar kon ook niet binnen. Het was een systeem met een "koker"sleutel die je tegen het slot moest houden en dat werd dan groen ... maar niet bij ons. Hij stelde voor dat we op zijn kosten een drankje nuttigden in het café zodat hij de tijd kreeg om het op te lossen. Na ons drankje bleek alles in orde en konden we weer binnen in het hotel.
's Avonds kuierden we rond op de Bodenseedijk en besloten om nog eens naar de auto te gaan. Op het parkeerticket stond Essenstrasse 11 en daar was inderdaad een ondergrondse garage maar ... niet die waar onze auto stond. Niet moet je weten dat Friedrichshafen niet Brussel is maar ook niet Bilzen en we zochten toch nog wel een half uur om uiteindelijk aan een infomadam te vragen om ons te helpen. Zij kon ons leiden naar een garage in de buurt waar de auto inderdaad stond. Eind goed al goed!
We keken naar de wedstrijd voor de 3de plaats en gingen nadien nog even de stand in om wat te eten. Er was bijna geen plaats want heel de buurt was voor de Festen naar hier gekomen. Uiteindelijk vonden we toch een plekje en aten op een buitenterras.
Nadien was er een groots opgevat vuurwerk en om 23 uur was het tijd om te gaan slapen. De venster kon wel open maar er werd nog lang nagefeest op de dijk.
Zondag, 13 juli
Onze laatste volledig dag aan de Bodensee begon met een ontbijt in cafe Aika: sober maar lekker. Er werd ook een eitje bereid zoals je zelfs wilden maar het ontbijt kon niet tippen aan ons Oostenrijkse ochtendmaaltijd. Nadien zochten we de boten om en besloten om een uitstap naar Konstanz te maken. Deze stad heeft een rijk historisch verleden en de stadswandeling maakte dat ook duidelijk. We aten hier om 13 uur om een groot plein in de buurt van de overzetboot. Tegen 15 uur namen we opnieuw de boot naar Freidrichshafen. Ook nu was de catamaran maar matig bezet en konden we binnen of buiten genieten van het prachtig uitzicht naar Zwitserland of Oostenrijk of Duitsland.
Om 16.30 uur schoven we aan voor de WK-finale maar na 1 helft hielden we het voor bekeken: jammer genoeg gingen de Fransen het halen en dat hoefde niet. We stapten in Friedrichshafen nog wat ronde en tegen 18 uur aten we op de dijk.
We wandelden naar de andere kant van de stad waar het vollebak kermis was en sfeer om het feestweekend af te sluiten.
Tegen 21 uur gingen we naar de kamer en keken nog 2 afleveringen van La Trève (hoe zou het aflopen).
We wandelden naar de andere kant van de stad waar het vollebak kermis was en sfeer om het feestweekend af te sluiten.
Tegen 21 uur gingen we naar de kamer en keken nog 2 afleveringen van La Trève (hoe zou het aflopen).
Maandag, 13 juli
Traditiegetrouw vroeg wakker op de laatste vakantiedag. In mijn hoofd begint het al te kriebelen om naar huis te gaan. Rond 7 uur was ook Kathleen wakker en de valiezen waren snel gemaakt. Om 7.30 uur gingen we ontbijten in cafe Aika. Ook vandaag sober. Na het ontbijt werd afgerekend om dan met de valiezen naar de nu wel bekende plaats van de garage te stappen. Net voor 9 uur reden we naar huis. Onderweg was het helemaal niet druk; ook niet in de buurt van Stuttgart of Keulen zodat we na enkele korte stopbeurten tegen 16.30 uur aankwamen.
Iedereen (vooral Lio) was blij om ons terug te zien. Wat was het weer leuk geweest, dag Oostenrijk tot een volgende keer.
Iedereen (vooral Lio) was blij om ons terug te zien. Wat was het weer leuk geweest, dag Oostenrijk tot een volgende keer.